|
З пяшчотай пра тую, што спаткае мяне на радзіме
|
Позні вечар, вецер, змрок… – сумна.
Падступае крок у крок сон як пума.
Праз імгненьне ты ўжо сьпіш – сьніш
краявіды
Краю.
Сьніцца ў небе зор Спарыш…
Па-
зя-
ха-
еш.
Позні вечар. Ціха сьнег
це-
ру-
сіцца
і шукае лёгкі грэх…
прымасьціцца –
на тваёй шчацэ xiбa
ці на скроні,
ці, даруйце, на губах –
там, дзе ўлоньне.
2008
|
|
